Μια γυναίκα του σήμερα, η επιχειριματίας και σχεδιάστρια μόδας Ιωάννα Τσιγαρίδα, αντιδρά στο Δεν ήταν μέθη...
"Tο βιβλίο με κέρδισε από τις πρώτες κιόλας σελίδες -αρχικά λόγω της αδιαμφισβήτητα δουλεμένης πένας που πραγματικά σου κόβει την ανάσα, και στη συνέχεια για τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν για τους δύο πρωταγωνιστές, αλλά και το μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον των ίδιων των γεγονότων.
Όταν έπιασα το βιβλίο να το συνεχίσω, το τελείωσα μέσα σε μια μέρα. Ηταν αδύνατο να σταματήσω την ανάγνωση, αφού ιδίως στο δεύτερο μισό μέρος του αισθάνθηκα την πλοκή, τους χαρακτήρες, τις ίδιες τις επιστολές να απογυμνώνονται με μια αβίαστα αριστοτεχνική ροή και της ίδιας της ιστορίας, αλλά κυρίως της μαεστρικής απόδοσηςτου συγγραφέα.
Αναφορικά με την Ελένη:
Με συγκλονίζει όταν σκέφτομαι ότι διασώθηκαν όλα αυτά τα τόσο προσωπικά γράμματα μιας γυναίκας και ότι σήμερα είναι σε κοινή θέα όλες τις αυτές οι βαθιές σκέψεις, οι λεπτές λέξεις, κομμάτια της ύπαρξής της. Αθάνατα στην αιωνιότητα. Στην αρχή τη συμπάθησα για το απείθαρχο στοιχείο της. Μέσα σε μια τέτοια σφιχτή κοινωνία, εκείνη έκανε αυτό που ήθελε. Κάτι που το είχε ανάγκη η εποχή να κατακτηθεί από ακόμα περισσότερες γυναίκες. Μετά τη θαύμασα για την επιμονή και τη φιλοδοξία της. Και πάλι - δεν ήταν εύκολο να απαρνηθείς την ίδια σου την οικογένεια, να μείνεις μόνη σου και να ακολουθήσεις ένα τόσο μεγάλο όνειρο. Μετά τη συμπόνεσα για όλες τις δυσκολίες και τις άκαρπες προσπάθειες. Ύστερα, τη λυπήθηκα για την εξάρτησή της από το ανδρικό στοιχείο, για τη θρασύτατη ζητιανιά που διάβαζα σε κάθε της σχεδόν γράμμα. Μια ζητιανιά στις τελευταίες πάντα αράδες που ακύρωνε όλες τις προηγούμενες που είχε χτίσει με χειριστικά γλυκόλογα και μνείες στη φορτισμένη τους σχέση. Μέχρι που στο τέλος, θύμωσα. Θύμωσα με την ωμή προδοσία της. Παντρεύεται τον καλύτερο φίλο του -αμφιλεγόμενου πλέον για μένα- έρωτά της, συνεχίζει να ζητιανεύει θρασυτάτως, παραδίδεται στη θρησκεία -άλλο ένα δείγμα αδυναμίας και εξάρτησης- και είναι πολιτικά ανήμπορη να ζυγίσει τις εξελίξεις.
Αναφορικά με το Διομήδη:
Μια τεράστια προσωπικότητα που θα ήθελα να είχα γνωρίσει. Τόσο πολιτικά δομημένος που οι σημερινοί ηγέτες φαίνονται λίγοι μπροστά του. Ευνοημένος από την οικογενειακή του κατάσταση και καλοζοησμένος - μπαίνει εξ αρχής σε δεύτερη πρωταγωνιστική θέση στα μάτια μου, αφού την πρώτη την έχει κατακτήσει η μυστυριώδης νέα που στην αρχή της ιστορίας φαίνεται να είναι ΠΙΟ φιλόδοξη, ΠΙΟ καπάτσα, ΠΙΟ όμορφη, ΠΙΟ ταλαντούχα, ΠΙΟ τολμηρή, και γενικά ΠΙΟ ΠΙΟ ΠΙΟ από εκέινον που του είχαν δοθεί όλα εύκολα στο πιάτο. Και πόσο αριστοτεχνικά καταρρίπτονται σιγά σιγά όλα αυτά μέσα από τις σελίδες μέχρι που αναδύεται το μεγαλείο του Διομήδη και επέρχεται η κάθαρσις όταν αποδεσμεύεται εν μέρει από αυτή τη σχέση. Συγκλονιστικό είναι, βέβαια, το πως ένας ισχυρός ή μη άντρας -σε όλες τις εποχές- απλοποιείται, καταργεί κάθε νόμο και κανόνα και αφήνεται στο βωμό της γυναικείας δύναμης και γοητείας.
Αναφορικά με τη συγγραφέα:
Εμφανέστατα δουλεμένη και προικισμένη με πολύ δυνατό συγγραφικό ταλέντο, κάνω υπόκλιση στην εκτενή της έρευνα που με συνεπαίρνει καλλιτεχνικά και ιστορικά. Όχι μόνο απολαμβάνω μια υψηλού επιπέδου γραφή, αλλά μαθαίνω τόσα ιστορικά γεγονότα σε κάθε σχεδόν σελίδα. Πολλά συγχαρητήρια για την τόσο ολοκληρωμένη δουλειά, για το πάθος, τον κόπο και το μεράκι που επανέφερε στη ζωή μια τόσο αληθινή ιστορία, άξια να διαβαστεί και να δημιουργήσει τόσα πολλά συναισθήματα, όπως δημιούργησε σε εμένα."
Ιωάννα Τσιγαρίδα
Comments